[M11] 1961 - ronin - Forum SHL

ronin

Czołem!

Nie wiem jak to się stało, że jeszcze nie zawitałem do tego działu – chyba najwyższa pora. Większość z Was, aczkolwiek na pewno nie wszyscy, zna historię mojej SHL-ki, model M11 z roku 1961( II schemat malowania). Mam ją już od kilku ładnych lat, znaleziona w rodzinie i w rodzinie pozostanie. Zanim podjąłem decyzję o remoncie (błędną ale o tym za chwilę) motocykl był kompletny. Po 20 latach stania w blokowej piwnicy czas zrobił swoje ale jego stan był obiecujący – dużo brudu, kurzu i ognisk korozji, mimo tego po oczyszczeniu już wyglądał o niebo lepiej. Nosił też ślady użytkowania i na pewno leżał – po obu stronach baku wgniecenia i wszystkie podnóżki wygięte ku górze Wesoly

. Później dowiedziałem się, że Wujek, który był jej właścicielem jeździł na tym motocyklu na jakieś rajdy na Litwie.

Nadszedł czas aby zabrać się do pracy, motocykl rozebrałem w drobny mak, do ostatniej śrubki. Tu wyjaśnię dlaczego decyzja o całkowitej renowacji była błędna. Po pierwsze byłem kompletnym laikiem (teraz coś już tam wiem), który mimo fascynacji motocyklami, wiedzę posiadał praktycznie żadną. Po drugie decydując się na taki krok jak całkowita renowacja nie pomyślałem o kosztach ani o czasie jaki ten proces zajmie. Po trzecie ,chyba z podniecenia i radości z posiadania pierwszego w życiu motocykla, chyba zatraciłem zdolność do racjonalnego myślenia Wesoly

Patrząc teraz z perspektywy czasu, wiem, że trzeba było SHL-kę wyczyścić, wyregulować i jeździć – zanim ją rozebrałem udało się ją odpalić. Po 20 latach wystarczyło ustawić zapłon ( z Pancewiczem w ręce), naładować aku i nalać … oleju opałowego bo wachy nie było pod ręką (jeździłem tylko kilka minut Wesoly

).

Suma tych czynników ma swoje negatywne strony: mam tylko jedno zdjęcie przedstawiające motocykl w całości (pozostawia wiele do życzenia) :

I jedno przedstawiające jakiś tam postęp w pracach :

Potem zacząłem pracować i efekty w zasadzie znacie:

Natępnie jak wiecie motocykl zszedł troszkę na dalszy plan: moje perypetie ze studiami, brak czasu i gotówki, remont mieszkania i przeprowadzka.

Na chwilę obecną w sobotę błotniki i osłony boczne jadą do malowania – trzeba szparunki zrobić malowane zamiast tych paskudnych naklejek, które mam teraz. Pojadą też amortyzatory i stelaż kanapy – do wypiaskowania i pomalowania.

Bak pozostawiam na razie w takim stanie jaki jest:

Wychodzę z założenia, że zawsze jest go łatwo zdjąć i się nim zaopiekować. Ma wyglądać oczywiście tak:

Jak odbiorę te elementy to zabieram się za składanie w całość – to priorytet. Nie wiem ile to potrwa i jaki będzie efekt końcowy ale sam jestem sobie winien. Jestem jednak dobrej myśli – z „grubszych” spraw pozostało tylko malowanie, zacznie się natomiast walka ze szczegółami: śrubki, sprężynki i takie tam niuanse wszystkim znane. Mam też jakieś części, które mają być ocynkowane i pochromowane więc to też trzeba będzie zrobić. Generalnie bardzo chcę żeby moja zaniedbana Kochanica stanęła o własnych siłach i w końcu przemówiła – potem na bieżąco będę ją dopieszczał…

A teraz możecie spuścić na mnie gromy i falę krytyki przewala oczami